مصرف گرایی

مصرف گرایی چیست؟

به طور کل مصرف گرایی به معنی برابر دانستن خوشبختی شخصی با خرید دارایی های مادی و مصرف است.فرهنگ غلط مصرف گرایی یعنی استفاده از کالاها به منظور رفع نیاز ها و امیال.این عمل نه تنها شامل خرید کالا های مادی ، بلکه شامل خدمات نیز هست.فرهنگ غلط مصرف گرایی به شکل بی رویه و بیمارگونه یک آسیب اجتماعی و فرهنگی است که مستلزم شناخت علمی و سپس درمان اساسی و به عبارت دیگر برنامه ریزی است.و به گفته رهبر انقلاب اسلامی امام خمینی(ره)«:ایجاد فرهنگ مصرف‌زدگى، نقشه‌ای حساب‌شده و استعماری برای غارت و چپاول ثروت‌های دنیای اسلام است که به تبع آن، جوامع اسلامی از رشد و پیشرفت بی‌نصیب می‌مانند.»

عوامل ترویج مصرف گرایی

حال به تشریح یکی از عوامل مهم در مصرف گرایی می پردازیم.کودکان و نوجوانان!کودکان و نوجوانان از طریق تبلیغات تلویزیونی به فرهنگ غلط مصرف گرایی دامن می زنند.

تلویزیون نه برای سرگرم کردن ما که برای فروش کالا ها به ماست که به وجود آمده است . شغل کسانی که در تلویزیون کار می کنند، جلب توجه مردم است و تداوم این جلب توجه، تا جایی که بتوانند کالایی را تبلیغ کنند.

روزگاری، تبلیغات چی ها کودکان را به عنوان یک گروه جمعیتی نادیده می گرفتند اما امروزه کودکان و نوجوانان به بازار زده ترین نسل در تاریخ بشر تبدیل شده اند؛ چرا که آنها قدرت خرج کردن دارند؛ درآمدهای قابل خرج آنها بسیار هنگفت است. آنها در بزرگسالی در زمره مصرف کنندگان درخواهند آمد؛ هزینه هایی که صرف برنامه ریزی ذهن و نگرش آنها می شود، بعدها جواب خواهد داد.آنها بر تصمیمات والدین خود برای خرید کالاها تأثیر می گذارند، چرا که برای واداشتن یا ترغیب والدینشان به خرید کالاها و خدماتی خاص، شگردهای بسیاری دارند. کودکان در ازای هر پنج ساعت تماشای برنامه های تلویزیون های تجاری، یک ساعت آگهی تجاری تماشا می کنند. ما کودکانمان را به دست شرکت های تبلیغاتی سپرده ایم تا آنها را متقاعد کنند که گرسنه، خسته، زشت و نامحبوب هستند و باید برای تغییر دادن این وضع پول خرج کنند.

اکثر والدین در برابر تقاضاهای کودکانشان برای مصرف کالاها و خدمات، به زانو درمی آیند و تسلیم می شوند؛ چرا که آنها تمایل دارند خانواده ای با حجم کوچک تر و درآمدهای دو برابر داشته باشند و به تعویق انداختن تولد فرزندان بیشتر به زمانی در آینده، برای آنها به این معناست که تا آن زمان از درآمدهای قابل خرج کردن بیشتری بهره مند خواهند بود.

به طور کلی همه افراد کالا ها و اجناس خریداری شده خود را هم مصرف نمی کنند زیرا نیاز واقعی شان نبوده.ولی بر اٍثر تبلیغات زیاد و برای اینکه نشان بدهند از وجهه بالایی برخوردارند به هر قیمتی کالاها را در منزل و آشپزخانه ویترین می کنند(بعضا بدون اینکه کاربردشان را هم بدانند)تا در نظر دیگران متمول نشان داده شوند از این رو به تدریج مصرف گرایی افراطی جزیی از فرهنگ می شود.البته از نظر روانشناسی مصرف گرایی با عدم امنیت اقتصادی در افراد همراه است.عدم امنیت اقتصادی ،مصرف گرایی و میل به تجملات را تشدید می کند.نگرانی از کمبود ها باعث انبار کردن اجناس در کنج خانه می گردد.